Na mijn date met het stel uit Utrecht, werd al gauw duidelijk dat het niks zou worden. Ze hebben me afgewezen vanwege mijn ziekte, maar eerlijk gezegd voelde ik daar ook geen klik mee.

Na die afwijzing ben ik naar mijn eerste speeddate geweest. Daar zaten geen leuke mannen/stellen tussen.  Daarna heb ik nog een date gehad met een stel uit Arnhem, een single hetero en een single homo. De single homoman bleek ik nog te ‘kennen’ van de speeddate. Tijdens de speeddate was hij al vreselijk en één op één nog vreselijker, dus die date was snel voorbij en het was erg duidelijk dat er GEEN klik was. 

De single heteroman heb ik via via leren kennen. Het was echt een aardige man, maar hij zat én in een rolstoel én hij had de pech dat ik 3 weken later dé man tegen zou komen.

Het was maart 2014 en ondertussen was ik het daten met homomannen ook wel zat. Ik had mij nog wel opgegeven voor een speeddate op 20 maart. Tot 2 weken voor de datum wist ik echt niet of ik nog wel wilde gaan, maar toch besloot ik om het maar gewoon te doen. Ik had immers niets te verliezen. Ik ging weer vol goede moed met de trein naar Amsterdam en had een logeerplek bij mijn vader geregeld, dan kon ik wat langer blijven na afloop als ik dat zou willen.

Ik had mij opgegeven voor regio Amsterdam, ook al woonde ik destijds nog in Zwolle. Ik had inmiddels wel door dat het in Zwolle niets zou worden en was bereid om te verhuizen voor mijn kinderwens. Ik had een paar gesprekken gehad toen ik naar de volgende tafel ging met één man. En toen gebeurde het! Ik zag hem vanuit de verte en dacht: ‘Dit zou hem wel eens kunnen zijn, de vader van mijn kinderen’. Ik gaf hem een hand, stelde mezelf voor en het gevoel werd steeds sterker. De 9 minuten vlogen voorbij en veel te snel voor mijn gevoel ging de bel. Ik baalde echt, want wilde het liefste nog langer met hem praten. We wisselden wel mailadressen uit. Aan het einde van de avond had ik geen zin om te blijven, er zat maar één man in mijn hoofd en hem zag ik niet meer. 

Een paar dagen later mailde ik hem, dat ik het zo gezellig met hem had gehad en dat ik graag nog eens met hem wilde afspreken. Ik kreeg vrij snel antwoord terug, hij had die klik ook gevoeld en de volgende afspraak was begin april. We spraken af in Amsterdam en hebben die dag al zoveel besproken. We hebben het echt over van alles en nog wat gehad. We maakten meteen een afspraak voor 2 weken later, al hield ik wel in mijn achterhoofd dat hij mij zou kunnen afwijzen vanwege mijn ziekte. 

Ik wist ook dat hij in die 2 weken tijd een date zou hebben met een andere vrouw, daar was hij heel erg open over. Het maakte mij best wel onzeker, want wat als hij haar nou leuker zou vinden dan mij? Daar moest ik echt niet te lang over nadenken, ik was gewoon leuker, besloot ik.

20 april was het zover, hij zou naar mij toe komen en dan gingen we lekker wandelen in het bos en vervolgens ging ik koken voor hem. Schoorvoetend vroeg ik hem: ‘En, hoe was je date met de andere vrouw?’. Waarop hij antwoordde: ‘Het was gezellig, maar jou vind ik leuker!’ Ik kon wel gillen van blijdschap, maar in plaats daarvan zei ik: ‘Wat fijn, ik vind jou ook leuk!’ Ik had co-ouder verkering! Het elkaar nog beter leren kennen kon beginnen.

Laatste forumberichten over "Hoe het allemaal begon (2/4)"

Berichten laden...

Praat ook mee!