Dingen waarvan je niet wist dat je ze ging hebben

Als je een kind verwacht, word je doodgegooid met lijstjes van spullen die je aan moet schaffen. Of je gaat zelf op zoek naar die lijstjes, want nesteldrang. Maar niemand heeft het ooit over de dingen waarvan je niet wist dat je ze ging hebben. Terwijl het best handig kan zijn om alvast gewaarschuwd te zijn, zodat je voorzorgsmaatregelen kan treffen. Komt ‘ie: 

1. Ballonnen. Kinderen krijgen ballonnen. Bij de kinderschoenenwinkel, als ze hun eerste paar schoenen hebben gekocht. In het winkelcentrum, als daar een nieuwe winkel geopend wordt. Bij traktaties op de crèche. Enzovoorts. Het leuke aan een ballon is dat je ermee kan volleyballen in je huis zonder dat je bang hoeft te zijn dat er al te veel kapot gaat. Het minder leuke aan een ballon is dat ‘ie vanzelf kleiner wordt en dat je kind daar gebroken van zal zijn. En dat na een aantal dagen akelig duidelijk wordt hoeveel stof zich in je huis bevindt. En dat je kind dan toch graag aan die ballon wil likken. 
2. Bellenblaas. Kinderen trakteren elkaar massaal op bellenblaas op de crèche. En als je wel eens bellen hebt geblazen voor kinderen, snap je waarom. Kinderen houden van bellen. Ze zien er mooi uit en ze kunnen kapot, en kinderen houden nu eenmaal van mooie dingen kapotmaken. Ook van lelijke dingen kapotmaken trouwens. 
3. Eikels, kastanjes en andere dingen die bomen laten vallen. Zodra het herfst wordt, gaan kinderen op zoek naar alle meuk die bomen op de grond laten vallen. Die nemen ze dan mee naar binnen en leggen ze op je kast, en dan noemen ze dat een herfsttafel. Sommige moeders gaan er zelfs mee knutselen, dan heb je ineens een spin of een eikelmannetje, heel kunstig allemaal. Probeer niet te veel te denken aan alle mogelijke insecten die zich op die manier in je huis verschansen. 
4. Spullen van Woezel en Pip. Mijn moeder heeft een hekel aan Woezel en Pip, en ik dus ook, want mijn moeder durf ik niet tegen te spreken. Mijn vrouw houdt ook niet van Woezel en Pip. Toch hebben wij een badboekje van Woezel en Pip, de shampoo van Woezel en Pip, tandenborstels, een voorleesboek én servies van Woezel en Pip. Hoe kan dat? Nou, omdat ze onontkoombaar zijn. Mensen geven je kind bijvoorbeeld wel eens iets cadeau. Zo kregen we van onze liefste, kinderloze vriendin het servies van Woezel en Pip. Ze had stad en land afgezocht naar een besteksetje, dat was nergens te koop, en ten slotte had ze deze met die twee hondjes gevonden. Dan ga je niet zeggen: ‘Goh, wij houden niet van Woezel en Pip, dus zoek nog maar even verder.’ Die tandenborstels heb ik nota bene zelf gekocht, omdat ze in de supermarkt geen andere kindertandenborstels hadden voor de leeftijd van mijn dochter. En omdat ze van die leuke zuignapvoetjes hebben. Het is heel leuk om te ontdekken waar die allemaal op plakken. Ik kan je alvast verklappen: op de douchecabine en de muur werken ze wel, op je buik niet. 
5. Plastic speelgoed in het algemeen. Van tevoren ben je natuurlijk vol goede voornemens om zo min mogelijk plastic je huis in te laten, jouw kind zal opgroeien met een Wobbel en een houten regenboog en daar enorm fantasierijk door worden, maar in de praktijk is dat niet vol te houden. Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt superdankbaar dat er zo veel mensen van mijn kinderen houden. Ik ben heel blij dat hun familie dol op ze is, dat er vriendinnen zijn die aan mijn kinderen denken enzovoorts, maar die cadeaus… Het stroomt gewoon je huis binnen, of je nu wil of niet. Je kind wil het, overigens. 

Nu zijn mijn kinderen 1 en 3 jaar. Er zijn vast nog een hoop spullen die zich in een later stadium in mijn huis zullen bevinden, maar waar ik nu nog geen weet van heb. Wie waarschuwt me alvast?