Boekentip: Het feest van Nijntje

Er zijn verschillende redenen om voor te lezen. Omdat je de taalontwikkeling van je kind wil stimuleren. Omdat je de fantasie van je kind wil prikkelen. Omdat je het belangrijk vindt dat je kind meer leert over de wereld waarin we wonen. Omdat je het handvatten wilt geven om bepaalde emoties te herkennen. Omdat je gewoon van boeken houdt. Omdat het een rustmoment is voor het slapengaan.

Of omdat je dringend je kind af moet leiden.

Ik keek naar hoe de ambulancemedewerkers met de jongste bezig waren. Tot op dat moment was ik redelijk rustig gebleven. Ik had al vaker 112 gebeld, ik had met de oudste al een keer een koortsstuip meegemaakt, ik kende inmiddels zo’n beetje de werkwijze van ambulancemedewerkers. Maar nu zag ik hoe de jongste lag te stuipen, hoe akelig dat eruit zag, en realiseerde me plotseling dat ik daar op de overloop hand in hand met de oudste stond, en dat zij daar dus ook naar aan het kijken was, en hoe onwenselijk dat was. Dus ik nam haar mee naar onze slaapkamer, keek rond en zag Het feest van Nijntje[i] op mijn nachtkastje liggen. ‘Zullen wij even Nijntje lezen?’ stelde ik voor. Gedwee knikte ze en ging op het bed zitten.

Wat een geluk dat het Het feest van Nijntje was dat we eerder die week gelezen hadden! Oké, het vrolijke onderwerp was surreëel, maar ik had er toch niet aan moeten denken dat het Nijntje in het ziekenhuis was geweest, of Boer Boris en het gebroken been van Ted van Lieshout. Zowel Nijntje als broer Berend belanden moederziel alleen in het ziekenhuis, hartverscheurend is het, en gelukkig niet conform de hedendaagse werkelijkheid, althans niet zoals ik die nu heb meegemaakt, maar ik ben me ervan bewust dat niet elk ziekenhuis de goede voorzieningen heeft als het ziekenhuis waar onze jongste kwam te liggen.

Het was zonder meer mijn vreemdste voorleeservaring. Ik probeerde tegelijkertijd te lezen en te luisteren, wat me redelijk af ging. Één keer viel ik stil, toen ik iets hoorde over dat ze naar het ziekenhuis moest (waarom? vroeg ik mij af, aangezien dat bij de oudste niet nodig was geweest). ‘Je moet doorlezen’, spoorde mijn dochter me aan, commanderend als altijd, en ik las door, want ik begreep dat ze graag afgeleid wilde worden. Het mooie aan Nijntje is dat het een fantastische cadans heeft, waardoor je nauwelijks na hoeft te denken, je leest gewoon en struikelt niet over de woorden omdat ze allemaal al op de ideale plek zijn gezet. Ik kan het dus aan iedereen aanraden om standaard een Nijntje op het nachtkastje te hebben liggen. Gewoon, voor het geval dat. 

[i] Het feest van Nijntje – Dick Bruna (1970, Mercis)