Boekentip: Pieter Konijn

Het was me nooit zo opgevallen, tot mijn vrouw het een keer benoemde: in mijn ouderlijk huis bevond zich uitzonderlijk veel van Beatrix Potter. Je weet wel, die van Pieter Konijn en allerlei andere schattig geklede dieren. In de woonkamer: een borduurwerk aan de muur, meerdere beeldjes en muziekdoosjes (héél af en toe mochten ze aan), mijn bord, mijn melkbeker, de puzzel die ik maakte, de knuffel in de kast en natuurlijk alle boekjes. In de wc: de verjaardagskalender, de zeepjes. In de slaapkamer: nog een borduurwerk, het dekbed. En dit zijn dan alleen nog maar de dingen die ik me zo herinner, er was ongetwijfeld nog veel meer te vinden. De wereld van Beatrix Potter was de wereld waarin ik opgroeide.

Ik ben dan ook altijd degene die bij ons Pieter Konijn moet voorlezen. Je zou denken dat mijn moeder me het boek heeft gegeven, maar nee, dat was een vriendin van ons. Die had er eentje voor ons gekocht in The British Museum. Saillant detail: het is in hiërogliefen.

Ook al zag ik vroeger thuis overal waar ik keek wel iets van Beatrix Potter, de boeken zelf ken ik eigenlijk niet eens zó goed. Ja, tijdens druilerige vakantiedagen las ik wel eens alle boekjes achter elkaar, maar dat deed ik op zo’n topsnelheid dat het nooit echt heeft willen beklijven. Ik lees dus voor op basis van de plaatjes en de voetnoten. En eigenlijk is dat maar goed ook, want zo’n gezellig verhaal is het helemaal niet. Pieter is maar een stout konijn, dat voortdurend achterna gezeten wordt door de tuinder. Met een hooivork zelfs. Hij verliest al z’n kleren, hij moet zich verschuilen in een volle gieter, het gaat allemaal van kwaad naar erger, maar ik probeer er dan toch maar wat van te maken dat niet al té moralistisch klinkt. Waarom mijn dochter met regelmaat dit boek uitkiest, is me een raadsel, maar vermoedelijk komt dat puur omdat wij dan verzuchten: ‘Nee, niet dat boekje, kun je niet wat anders kiezen?’ Of zou het dan toch door de prachtige tekeningen komen?

Binnenkort gaan we bij mijn moeder logeren. Ik ben inmiddels razend benieuwd wat dat ene mysterieuze plaatje met die vrouw die een pie op tafel zet nu moet betekenen, en vermoed zomaar dat mijn dochter een woedeaanval gaat krijgen als blijkt dat het verhaal anders gaat dan ik haar tot nu toe heb verteld. Het wordt vast reuze gezellig.

(The Tale of Peter Rabbit, Hieroglyph Edition, Beatrix Potter – The British Museum)