‘Mommy, Mama and Me’

De meeste kinderboeken gaan over dieren. Veel van die dieren hebben een papa en een mama. Sommige boeken gaan over kinderen. Die kinderen hebben bijna altijd een papa en een mama. Dat is het wereldbeeld dat ik mijn kinderen met voorlezen doorgeef: de meesten hebben een papa en een mama. En dat klopt natuurlijk ook, daar valt weinig tegenin te brengen. Alleen voor mijn kinderen klopt het niet. Zij hebben twee mama’s. En dat kan soms best verwarrend zijn. Deze week nog beweerde mijn driejarige dochter glashard dat ik haar papa was. Ze weet heus wel dat het niet zo is, maar ze probeert wat ze thuis ziet te rijmen met wat ze in haar boeken (en de rest van haar leven) ziet.

Het voelde dan ook heel bijzonder om het boek Mommy, Mama and Me* van Lesléa Newman te
kopen. De locatie was sowieso bijzonder, want we bevonden ons in Londen, in Gay’s the Word. Dat is een boekhandel waar ze boeken verkopen over lhbti-onderwerpen en/of van lhbti-auteurs. Boeken die normaal in een donker hoekje staan weggestopt, áls ze er al zijn, daar was hier een hele boekhandel mee ingericht. Fantastisch. En er was dus ook een plankje met kinderboeken. Het aanbod was alsnog niet zo heel uitgebreid, helaas, kennelijk is er niet veel vraag naar. Maar dit boek was er wel, en wij kochten het en lazen het aan mijn (toen eenjarige) dochter voor.

Ik kan dit boek aan iedereen aanraden, want kinderen worden er niet slechter van als ze zien dat niet elk gezin hetzelfde is. En ja, daarvoor kun je ook Welterusten kleine beer gebruiken, en dat moet je ook zeker doen, maar dit boek is daar een mooie aanvulling op. Er zijn gezinnen met één vader, er zijn ook gezinnen met twee moeders. Dit boekje toont vooral de alledaagsheid van het gezin. Het zijn mooie vrolijke tekeningen, die een soort idyllische zondag verbeelden. Het boek is helaas niet
vertaald, maar er zit sowieso niet zo veel tekst bij, dus dat is geen groot probleem. Het is herkenbaar in de zin van dat het kindje dingen doet die kinderen zoal doen: knuffelen, slapen, eten, spelen. De driftbuien over het onrecht dat je niet met de oranje lepel mag eten en het gejank over een kapotte sok zijn achterwege gelaten. Mijn dochter vindt het een fijn boek, en de baby heeft het zelfs proberen op te eten.

Ook deze week: mijn dochter reeg kralen en maakte van die kralen een kroon. Nu was ze een koning. Ze maakte er ook een voor mij. ‘Ben ik dan de koningin?’ vroeg ik, want ook als je zelf niet hetero bent, kun je alsnog hetero-minded zijn (ook ik heb vroeger veel gelezen). Maar mijn dochter zei: ‘Nee, jij bent ook een koning.’ En toen gingen we samen wuiven. En stempels zetten op brieven die het volk ons stuurde. En op bezoek bij mensen die honderd jaar geworden waren. Er is nog hoop.

*Mommy, Mama and Me – Lesléa Newman/ Carol Thompson (illustraties), Tricycle Press, 2009