Kettinginterview: Honkeytonk

Voor dit eerste ‘kettinginterview’ interviewde ik Honkeytonk. Het idee is dat Honkeytonk daarna weer iemand kiest om te interviewen, en diegene kiest daarna weer iemand anders, enzovoorts. Regels zijn er niet, afgezien van dat het aardig is om je interview van tevoren te laten lezen door degene die je hebt geïnterviewd, en dat het mooi zou zijn als het thema ‘Hoe overleef ik het gezinsleven’ enigszins centraal staat.

Ik heb Honkeytonk gekozen omdat ik bij haar altijd niet veel meer dacht dan ‘een van die forummers met een H’ (naast Hopsatee en Huggybird). Het leek me leuk als ik haar wat beter zou leren kennen. Gelukkig was Honkeytonk direct enthousiast en heel openhartig, dus mijn doel is zeker bereikt. 

Als eerste de basisgegevens. Wat is jouw gezinssituatie eigenlijk?

Ik ben getrouwd en heb een zoon van bijna 3 jaar en een zoon van bijna 6 maanden. Beide jongens heb ik via een ICSI-traject gekregen, vanwege verminderd vruchtbaar zonder gevonden reden. Mijn man en ik zijn nu 11 jaar samen.

Ik las dat je aan miniatuur bouwen doet, kun je daar wat meer over vertellen? Het klinkt cool!

Ik bouwde vroeger miniatuurvliegtuigen. Daarna ben ik boten gaan bouwen en heel erg veel poppetjes voor bordspellen. Ik heb nu toevallig een miniatuur tuinhuisproject liggen. Ik ben het gaan doen door mijn vader. Het was zijn hobby, maar hij overleed voor hij z’n laatste project, een boot uit de Tweede Wereldoorlog, heeft kunnen afmaken. Toen ik wat ouder was ben ik gaan bouwen en verven, maar ik vind dat ik het nog steeds niet goed genoeg kan om zijn project af te maken (dat bij ons in de huiskamer staat ook gewoon ondertussen). Ik vind het ontspannend, lekker priegelwerk, met je handen en creatief. Op het moment vind ik niet echt de rust voor het miniatuur bouwen, maar mijn oudste wil wel heel graag helpen dus ik ga nu eerst samen met hem iets maken. Een tafel en een stoeltje, iets minder priegelend en wat beter aansluitend bij zijn wereld. 

Wat een mooie hobby. Ik hoop dat je ooit het project van je vader af kan maken. Lukt het om voldoende tijd voor jezelf te vinden, als moeder van twee kleine kinderen?

Ja, ik heb voldoende tijd voor mezelf op de fiets of in de auto van en naar werk. Ik heb er eigenlijk niet zo veel behoefte aan, omdat ik goed mezelf kan zijn bij mijn man en kinderen. Ik speel ook wel eens een spelletje terwijl de kinderen om me heen drentelen. 

Wauw, dat klinkt eigenlijk heel idyllisch! Heb je toevallig heel brave kinderen, dat je dat zo goed lukt? 

Ik heb de perfecte kinderen natuurlijk! Nee ik heb in ieder geval een heel pittige peuter maar ik heb geleerd om niet speciaal tijd voor mezelf te hebben. Ik heb Asperger (zo heette dat vroeger, nu heet het ASS) en bij therapieën daar geleerd mezelf terug te trekken in drukke omgevingen. Ik doe dat zeker elk uur een minuutje, of soms 2. En dat samen met de tijd op de fiets in de auto, is voldoende. Maar het is zeker te leren, in ieder geval voor mij. Maar soms, als er twee kinderen aan me hangen, denk ik ook wel eens, ga weg hoor. 

Bedoel je nou dat je door de Asperger eigenlijk juist tijd voor jezelf nodig hebt maar nu juist geleerd hebt om elk uur een momentje te pakken en je terug te trekken waardoor je er nu juist eigenlijk heel goed in bent om voldoende tijd voor jezelf te hebben in een druk gezin…?

Ja, ik denk het wel. Ik heb het zelf nog nooit zo samengevat, maar het klopt. Ik kan me dus ook terug trekken zonder fysiek weg te zijn. Ik kan m’n hoofd afsluiten, en tot rust laten komen, terwijl de kinderen om me heen gillen. Natuurlijk niet zo effectief als dat ze slapen, maar goed genoeg waardoor ik eigenlijk bijna nooit meer overprikkeld ben.

Dat klinkt echt als een nuttige vaardigheid. Heb je nog tips voor ouders?

1: Minder bezigheden plannen. Huishouden kan ook een andere keer bijvoorbeeld. Minder hoge eisen aan jezelf stellen. Als kinderen ouder worden, veranderen dingen vanzelf weer. Ga erin mee.
2: Hulp vragen waar nodig. In onze maatschappij heerst een norm dat je alles zelf moet doen, maar ik heb al vrij jong moeten leren om hulp te vragen vanwege de ASS. En ik denk: it takes a village to raise a child. Ik ben er wel makkelijker in geworden, ook omdat mijn man regelmatig langere tijd in het buitenland zit. In die weken slapen mijn ouders of schoonouders altijd een paar nachten bij ons om te helpen. 

Dat zijn mooie tips. Dankjewel Honkeytonk, en succes met het interviewen van de volgende! 
-Vulpen